- وفات عبدالله
مدّت زیادی از تولّد مبارک محمد صلیاللهعلیهوآله نگذشته بود، که کودک شیرخوار اوّلین داغ زندگی خویش را تجربه کرد.
آری پدر بزرگوار رسول خدا صلیاللهعلیهوآله چشم از جهان فرو بست.
يعقوبى از امام صادق عليه‌السّلام روايت مىكند كه: عبدالله دو ماه پس از تولد حضرت محمد صلیاللهعلیهوآله وفات كرده است و سپس مىگويد: بعضى گفتهاند كه او قبل از تولدش وفات كرده و اين صحيح نيست. زيرا اجماع بر اين است كه وى بعد از تولدش وفات كرده است! ديگران گفتهاند كه وى يك سال بعد از ميلاد وفات كرده است و محل وفاتش در شهر مدينه و در خانهاى معروف به خانه نابغه رخ داده است و در اين حال در ميان دايىهايش از بنى نجار به سر مىبرده است. (1)
علامه سید جعفر مرتضی در کتاب شریف خود «الصحیح من سیرة النبی صلیاللهعلیهوآله» آورده است: اراده الهی چنان تعلق گرفت که پیامبر صلیاللهعلیهوآله پیش از تولّد یا در خردسالی پدرش را از دست بدهد. شاید برخی روایت نخست را درست‌تر بدانند، زیرا یتیمی او را موجب تردید حلیمه سعدیه، برای پذیرش او به شیرخوارگی می‌دانند. (2)
البته در برخی از نقل‌ها نیز آمده است که: «عبدالله بن عبد المطلب به همراه كاروانى از قريش از شام برمىگشت و در مدينه منزل كرد در حالى كه عبدالله مريض بود. او در نزد اقوامش ماند و پس از مدتى وفات كرد و در خانه كوچكى كه متعلق به نابغه بود به خاك سپرده شد ». (3)
مرحوم مجلسى از كازرونى كه از علمای اهل تسنن است، نقل مىكند:
«عبد الله به همراه كاروانِ تجارىِ متعلق به قريش، به سوى شام حركت كرد، آنها پس از مراجعت، در مسير خويش از مدينه گذشتند.
در آن هنگام عبدالله مريض بود و به رفقايش گفت:
من چند روزى نزد دايىهايم، بنى عدىّ بن نجار مىمانم.
كاروان به سوى مكه حركت كرد و هنگامى كه عبد المطلب از آنها در مورد عبدالله سؤال كرد، گفتند: چون مريض بوده است، او را نزد دايىهايش در مدينه، گذاشتهايم.
عبد المطلب فرزند بزرگش، حارث را به مدينه فرستاد و او پس از آن كه به مدينه رسيد، متوجه شد كه عبدالله فوت كرده است.
در آن زمان هنوز رسول الله صلى‌الله‌عليه‌و‌آله متولد نشده بود و عبدالله به هنگام وفات بيست و پنج ساله بود. (4)
اما آنچه كه وفات عبدالله قبل از ميلاد رسول الله صلى‌الله‌عليه‌و‌آله را تأييد مىكند، اين است كه هيچ خبر يا اثرى از عبدالله در هنگام ميلاد رسول الله در دسترس نیست، بلكه جدش عبدالمطلب را مىبينيم كه به دنبال يافتن دايهاى براى وى بوده است. (5)
—————–
1- تاریخ تحقیقی اسلام، ج 1، ص 218؛ برای مطالعه بیشتر ر.ک: تاريخ يعقوبى، ج 2، ص 10.
2- الصحیح من سیرة النبی الاعظم صلیاللهعلیهوآله، ج 1، ص 325.
3- تاریخ تحقیقی اسلام، ج 1، صفحات 218 و 219؛ برای مطالعه بیشتر ر.ک: تاريخ طبرى، ج 2، ص 165 و 246.
4- بحار الانوار، ج 15، صفحات 124و 125؛ به نقل از المنتقی فی مولد المصطفی، تألیف محمد بن مسعود کازرونی.
5- تاریخ تحقیقی اسلام، ج 1، ص 220.
