- پرهیز از نفرین کردن
گاهی وقتی پدر و مادر درگیر تربیت و بزرگ‌کردن فرزندشان هستند، ممکن است مواقعی پیش بیاید که در روش تربیت خود با نوجوانشان دچار تعارض شده و نتوانند نیات خود را در امر مورد نظر پیاده کنند و از هر دری وارد شوند، نتوانند فرزند خود را مجاب کنند که کار مورد نظر را انجام ندهد در این مواقع است که خود را در مسیر تربیت فرزندشان در بنبستی بدون راه می‌یابند که ممکن است زبان به نفرین فرزندشان باز کنند. هم‌چنان که دعای خیر والدین در سرنوشت فرزندان مؤثر است، نفرین آنان تأثیر دارد. دین اسلام نفرین کردن فرزند را نهی و عواقب سخت آن‌را گوشزد کرده است، پیامبر بزرگ اسلام نیز در این زمینه می‌فرمایند:
«فرزندان خود را نفرین نکنید، مبادا مورد اجابت خداوند قرار گیرد.» (1)
در برخی از موارد شخص در زندگی خود هر کاری را انجام می‌دهد، برایش راه‌گشا نیست و به اصطلاح پشت سر هم بد می‌آورد، وقتی در زندگی این افراد دقیق می‌شویم، می‌بینیم مورد نفرین یکی از والدین خود قرار گرفته‌اند که در کلام معصومین علیهم‌السلام این نفرین باعث بدبختی فرزند آن‌ها شده است. امام صادق علیه‌السلام در این‌باره می‌فرمایند:
«هر کس فرزند خود را نفرین کند، فقر [و تنگ‌دستی] را برایش به ارث گذاشته است.» (2)
بنابراین در امور و مشکلات مربوط به فرزندان، ابتدا صبر و حوصله مقدم است، سپس تدبیر و چاره‌جویی، سپس به مشورت گذاشتن مشکل و در نهایت صحبت کردن مستقیم با فرزند و مجاب کردن عاقلانه او، که این موارد می‌تواند بسیار کارگشاتر از عصبانی شدن و بر زبان کلمات ناشایست جاری کردن و بعضاً نفرین کردن باشد، زیرا این کار نتیجه‌ای جز ویرانی و از بین بردن حریم‌های افراد را در پی نخواهد داشت و بدتر از همه این‌‌که مشکل مورد نظر هم‌چنان بدون چاره‌جویی باقی خواهد ماند.
پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله از مردی که از فرزندان ناشایست خود شکایت می‌کرد، پرسید:
«آیا آنان را نفرین کرده‌ای؟
گفت: بلی. پیامبر نیز فرمود: پس خودت موجبات بدبختی آنان را فراهم کرده‌ای.» (3)
————————–
1- «لا تَدعوا عَلی أولادِکُم أن توافق مِنَ اللّه إجابَةً»؛ تاریخ أصبهان، ج 2، ص 296.
2- «أَيُّمَا رَجُلٍ دَعَا عَلَى وُلْدِهِ أَوْرَثَهُ اللَّهُ الْفَقْرَ»؛ عُدة الداعي و نجاح الساعي، ص 89.
3- «و جاء رجل فشکی إلیه بعض ولده فقال: هل دعوت علیه؟ قال: نعم، قال: أنت أفسدته»؛ احیاء علوم الدین، جزء 2، ص 217.
