مشورت و رايزنى‏

• مشورت و رايزنى‏

از آنجا كه همه از تخصص و آگاهى لازم براى شناخت مديران و مسئولان لايق و مناسب براى مناصب حكومتى برخوردار نيستند، عاقلانه‏ترين راه اين است كه با صاحبنظران و آگاهان و دلسوزان مشورت كنند و از راهنمايى‏ها و هدايت‏هاى آنان بهره‏مند شوند. تك‏تك آراى ما در سرنوشت كشورمان تأثير دارد و از طرفى در روز قيامت نيز بايد پاسخگوى آراى خود باشيم. بنابراين عقل و دين حكم مى‏كند كه ناآگاهانه و سطحى با انتخابات برخورد نكنيم. اگر خودمان افراد را نمى‏شناسيم و از توانمندى‏ها و قابليت‏هاى آنان آگاهى نداريم، لازم است با ديگران به مشورت پرداخته و بهترين‏ها را برگزينيم. مشورت با ديگران هرچند صد در صد حقيقت و واقعيت را براى ما نشان ندهد، اما اولًا، ضريب خطا را به شدت كاهش مى‏دهد و ثانياً، در صورت مشورت با نيك‏خواهان و افراد با صلاحيت، در پيشگاه خداوند معذور خواهيم بود. روشن است كه طرف مشورت بايد شرايط لازم را داشته باشد.

امام على عليه السلام در نامه خود به مالك اشتر، برخى از شرايط افراد مورد مشورت را چنين بيان نموده‏اند:

«با بخيل مشورت مکن كه تو را از نيكوكارى باز می­دارد و از فقر مى‏ترساند؛ همچنین با ترسو مشورت مکن چونکه تو را در كارها سست می­نمايد، و نه با انسان حریص مشورت کن  تا حرص ستم را برايت بيارايد» (1)

——————-

1- نهج البلاغه، نامه 53.