- جهان در آستانه ظهور
آخرين حجت پروردگار غايب شد تا پس از فراهم شدن زمينهها ظاهر شود و جهان را از پرتو هدايتهاي مستقيم خود بهرهمند سازد. بشريّت ميتوانست در دوران غيبت، به گونهاي عمل کند که هر چه زودتر شرايط حضور امام را آماده سازد ولي به خاطر پيروي از شيطان و هواي نفس و دور ماندن از تربيت صحيح قرآني و نپذيرفتن ولايت و راهبري ائمه معصومعليهم السلام به بيراهه رفت و هر روز بناي ستمي را در دنيا قرار داد و ظلم و تباهي را گسترده کرد. با انتخاب اين مسير، به سرانجام بسيار بدي رسيد. جهاني پر از ظلم و جور، فساد و تباهي، روزگاري تهي از امنيّت اخلاقي و رواني، حياتي به دور از معنويّت و پاکي و اجتماعي پر از تجاوزها و پايمال کردن حقوق زيردستان، محصول عملکرد انسانهاي دوران غيبت شد. واقعيتي که در کلام معصومين از قرنها قبل، پيش بيني شده و تصوير سياه آن، ترسيم گشته بود.
امام صادقعليه السلام به يکي از ياران خود فرمود:
«هنگامي که میبيني ظلم و ستم فراگير شده، قرآن فراموش گشته و از روي هوا و هوس تفسير گرديده، اهل باطل بر اهل حق پيشي گرفته، افراد با ايمان سکوت اختيار کرده، پيوند خويشاوندي بريده شده، چاپلوسي فراوان گشته، راههاي خير بدون رهرو و راههاي شر مورد توجه قرار گرفته، حلال، حرام شده و حرام مجاز شمرده شده، سرمايههاي عظيم در راه خشم خدا (و فساد و ابتذال) صرف گرديده، رشوه خواري در ميان کارکنان دولت رايج شده، سرگرميهاي ناسالم چنان رواج پيدا کرده که هيچ کس جرأت جلوگيري آن را ندارد، شنيدن حقايق قرآن بر مردم گران آيد اما شنيدن باطل سهل و آسان باشد، براي غير خدا به حج خانه خدا بشتابند، مردم سنگدل شوند (و عواطف بميرد)، اگر کسي اقدام به امر به معروف و نهي از منکر کند به او توصيه ميکنند که اين کار وظيفه تو نيست، هر سال فساد و بدعتي نو پيدا شود. (هرگاه ديدي اوضاع مردم اينگونه شده) مراقب خويش باش و از خدا نجات و رهايي از اين وضع ناهنجار را بخواه (که همان فرج و ظهور امام مهدی (عج) است)». (1)
البته اين تصوير سياه از دوران پيش از ظهور، چهره غالب آن دوره است چرا که در همين روزگار هستند دين باوران حقيقي که بر عهد خود با خداوند استوار ميمانند و مرزهاي اعتقاد خود را پاس ميدارند و در فساد محيط حل نميشوند و سرنوشت خود را به فرجام زشت ديگران پيوند نميزنند. و اينها از بهترين بندگان خدا و شيعيان امامان نور هستند که در روايات فراوان مورد تمجيد و ستايش قرار گرفتهاند. اينان هم خود پاک زيستند و هم ديگران را به پاکي دعوت ميکنند چون نيک ميدانند که ميتوان از راه ترويج خوبيها و ساختن محيطي معطّر به عطر ايمان، ظهور امام خوبيها را پيش انداخت و مقدمات قيام و حکومت او را فراهم کرد زيرا که زماني قيام عليه بديها ممکن است که مصلح موعود ياوراني داشته باشد. و اين تفکر نقطه مقابل ايده باطل و مردود ترويج فساد براي تعجيل ظهور است. به راستي آيا پذيرفته است که اهل ايمان در برابر زشتيها و بديها سکوت کنند تا فساد فراگير شود و از اين راه زمينه ظهور فراهم گردد؟ آيا ترويج خوبيها و فضيلتها نميتواند ظهور امام خوبان را نزديک کند؟
فريضه امر به معروف و نهي از منکر از تکاليف قطعي هر مسلمان است که در هيچ زمان و مکاني قابل چشم پوشي نيست پس چگونه است که به خاطر تعجيل ظهور بتوان مروّج ظلم و تباهي شد؟!
چنانکه پيامبر اکرمصلي الله عليه وآله فرمود:
«در پايان اين امت قومي خواهند بود که مانند مسلمانان صدر اسلام اجر خواهند داشت آنها امر به معروف و نهي از منکر ميکنند و با اهل فتنه (و فساد) ميجنگند». (2)
گذشته از اين آنچه در روايات فراوان به آن تصريح شده است، پر شدن جهان از ظلم و ستم است و اين به معني ظالم شدن همه انسانها نيست بلکه همچنان راه خدا، رهروان خود را خواهد داشت و عطر فضيلتها در محيطهاي گوناگون به مشام خواهد رسيد.
بنابراين، جهانِ پيش از ظهور اگرچه دوران تلخي است ولي به دوره شيرين ظهور پايان ميگيرد و اگر چه روزگار فساد و ستمگري است امّا پاک بودن و ديگران را به خوبيها دعوت کردن از وظايف حتمي منتظران است و در تعجيل فرج آل محمدصلي الله عليه وآله تأثير مستقيم دارد.
امام مهديعليه السلام فرمودند:
«ما را از شيعيان باز نميدارد مگر آنچه از کردارهاي آنان که به ما ميرسد و ما را ناخوشايند است و از آنان روا نميدانيم». (3)
————————————-
(1) کافی، ج7، ص28.
(2) معجم الحادیث الامام المهدی علیهالسلام، ج1، ح49.
(3) احتجاج، ج2، ص602.
