- علل بروز جنگهاى صليبى
- انگيزه دينى و مذهبى
يكى از دلايل اصلى جنگهاى صليبى برانگيختن شور مذهبى در اروپا به منظور اعطاى قدرت مجدد سياسى و مذهبى كليسا و تعميق مفاهيم سطحى مسيحيت بود. رهبران و متوليان كليساى مسيحى با برانگيختن احساسات مذهبى صليبيان نقش مؤثرى در احياى تفكر مذهبى غرب، بازگشت مجدد هيبت از دست رفته كليسا و پا گرفتن شعلههاى جنگ ايفا نمودند؛ چنان كه پاپ اوربانوس با ايراد سخنرانى مهيج در مجمع كلرمونت فرانسه در سال 1095 ميلادى با بيان اينكه «اين است اراده خدا» موفق شد زمينه وحدت دو كليساى شرق و غرب را فراهم آورد.
مهمترين هدف اتحاد كليساى مسيحى صرفاً جنگ با مسلمانان بود. احمد شلبى، محقق تاريخ تمدن اسلامى در تأييد اين مطلب مىنويسد:
تعجبى ندارد كه ما بر اين نكته تأكيد كنيم كه هدف فعاليت مذهبى در اين برهه از تاريخ مسيحيت، بيدار كردن احساس مذهبى از درون و نابودى اسلام بود كه براى مدتى طولانى علامت خطرى عليه مسيحيت اروپا بود.
- اوضاع آشفته اروپا و مغرب زمين
وضعيت بد اقتصادى و فرهنگى اروپا شرايط دشوارى را براى مردم مغربزمين ايجاد كرده بود.
قوانين دست و پاگير اجتماعى، نظام خشن ارباب و رعيتى، گرانى، قحطى و خشكسالى و رشد بيمارىهاى واگيردار موجب شد غربيان با علاقهاى وافر به سوى شرق اسلامى متمايل شوند و در جنگهاى صليبى شركت جويند. بدين ترتيب آنان هم از رنج فقر و گرسنگى كاستند و هم از بند استثمار اربابان گريختند.
- تحريك عواطف مسيحيان با ادعاهای دروغین
يكى از موارد مؤثر تحريك عواطف مسيحيان براى حمله به سرزمينهاى اسلامى، ادعاهای درويش مسيحى، پطرس زاهد مبنى بر آزار و اذيت زائران مسيحى بيتالمقدس توسط مسلمانان بود. اين ادعاى دروغين بهانهاى شد تا مسيحيان را مترصد صفآرايى جنگهاى صليبى نمايد و عزم آنان را در تنبيه مسلمانان و گرفتن سرزمينهاى مقدس جزم نمايد. اين در حالى است كه تسامح مسلمانان در طول تاريخ نسبت به اهلذمه بسيار مهم و درخور توجه است. به جز مواردى اندك كه برخاسته از ميل خلفا و يا عناد متعصبان مذهبى بوده است، در ساير موارد همواره مسلمانان و حكمرانان اسلامى نسبت به اهلذمه رفتارى مسالمتآميز داشتهاند.
گفتنى است منابع اسلامى از عملكرد پر تسامح فرماندهان نظامى مسلمان در جنگهاى صليبى نسبت به اسراى جنگ و يا صليبيان مغلوب گزارشهاى مفصلى به دست دادهاند.
- دلايل اقتصادى
دلايل و انگيزههاى قوى چون كسب تجارت پر سود، رهايى از فقر و تنگدستى و گريختن از مشكلات اقتصادى داخلى، صليبيان را به سوى تصرف شهرهاى بزرگ اسلامى سوق داد. اشغال بيتالمقدس و سلطه سياسى بر سواحل شام موجب شد، بازرگانان ونيزى و جنوايى از پرداخت عوارض گمركى معاف شوند و افزون بر تجارت بىرقيب در سرزمينهاى فتحشده، بخشى از درآمد شهرها را نيز به خود اختصاص دهند.
افزون بر اين، تصرف شهرهاى مرزى و گسترش سياسى سلطه غرب بر شهرهاى بزرگ تا فلسطين، ارتباط تجارى شرق و غرب را نيز تسهيل مىكرد. بنابراين چندان به گزاف نيست اگر بگوييم جنگهاى صليبى اولين تجربه استعمار غرب بود كه براى بهرهبردارىهاى همهجانبه اقتصادى صورت گرفت.
- هرج و مرج داخلى جهان اسلام
در كنار عوامل بيرونى جنگهاى صليبى، شرايط داخلى و آشفتگىهاى موجود در جهان اسلام نيز در تحريك صليبيان براى حمله به مرزها و شهرهاى اسلامى مؤثر بود.
تشتت سياسى جهان اسلام بر اثر نزاع سياسى و رقابتهاى خلفاى فاطمى و عباسى با يكديگر و آشوبها و انقلابهاى مذهبى در اقصى نقاط جهان اسلام و همچنين قدرتگيرى سلجوقيان، شرايط ناامن و مشكلات داخلى فراوانى را در مناطق تحت سلطه خلافت اسلامى به وجود آورد.
همه اين عوامل به انضمام انگيزههاى قوى مذهبى و اقتصادى صليبيان، فرصتى مناسب براى تحقق اهداف مهاجمان بود. بنابراين جنگهاى صليبى به مدت دو قرن جهان اسلام را درگير قتل و غارت نمود.