اخلاص
اخلاص خالی بودن قصد و نیت از هر انگیزه غیرخدایی و انجام اعمال عبادی بدون ملاحظه نظر مردم را «اخلاص» می‌گویند. به عبارت دیگر، اخلاص یعنی این‌که فرد، شاهدی به جز خدا برای اعمال …
بی اعتمادی به خداوند
بی اعتمادی به خداوند رذیلت اخلاقی بی‌اعتمادی نسبت به خداوند عالم توانا یعنی تزلزل و ضعف در اعتماد و تکیه در امور بر خداوند متعال و تکیه بر واسطه‌ها و اسباب و توجه به …
توکّل
توکّل یکی از مفاهیم کاربردی در اخلاق اسلامی که بیانگر رابطه‌ای خاص میان انسان و خداوند است، مفهوم «توکّل» می‌باشد. در تعریف توکّل به عنوان یک صفت اخلاقی الهی گفته‌اند: توکل، آرامش کامل در …
کفران نعمت
کفران نعمت کفران نعمت‌های الهی؛ نشناختن نعمت‌های الهی و شاد نبودن به آن و صرف نکردن نعمت‌ها در جهت رضایت خداوند است. کفران نعمت؛ به معنای پوشاندن و ندیده گرفتن نعمت‌هاست با رفتاری مانند …
شکر خالق
شکر خالق «شکر» در لغت به معنای تصور نعمت در ذهن و اظهار آن در گفتار و کردار است. شکر در فرهنگ اسلامی، شناخت نعمت‌های الهی و به کارگیری آن‌ها در مسیر رضایت اوست. …
یأس و ناامیدی از خدا
یأس و ناامیدی از خدا یأس؛ یعنی تصورِ واقع نشدن یک کار. به عبارت دیگر یأس و ناامیدی انتظار نکشیدن برای وقوع امور مطلوب و محبوب با وجود مقدمات آن است. یأس از خدا …
رجا و امید به خدا
رجا و امید به خدا انتظار برای یک امر دوست‌داشتنی، همراه با انبساط و شادی در دل را امیدواری گویند. به عبارت دیگر؛ «امیدواری» یا «رجا» یعنی احساس راحتی قلب در نتیجه انتظار تحقق …
شرک
شرک شرک از جمله رذائل اخلاقی اعتقادی است و در قرآن کریم از آن به عنوان «ظلم عظیم» یاد شده است. اوّلین کسی که مرتکب این خطیئه بزرگ گردید، ابلیس بود که حاضر به …
خدامحوری و توحید
خدامحوری و توحید یکی از فضیلت‌های اخلاقی در حوزه فردی اعتقاد به توحید است که مقابل شرک قرار دارد. توحید در لغت از ماده وَحد به معنی یگانه‌باوری و یگانه‌پرستی است و در اصطلاح …
